Esta web apoia á iniciativa dun <foo

terça-feira, 11 de agosto de 2009

Espertaremos

Pronto sera o espertar
Dese soño escurecido
No que teñen oprimido
O pobo de Breogan

Será un espertar de resaca
Victima do que xa pasou
Pero o que importa é o agora
E non se antes se loitou

Romperemos as cadeas
Que impon o castelan
Empregaremos as verbas
Das que falaba Pondal

E tamen lembraremos
Quen somos en realidad
Somos os fillos dos celtas
Os fillos de Breogan

So aparellando os peitos
E unindo as nosas mans
Acabaremos a loita
Vivos ademais de sans

E xa cando amaneza
Na costa de Galiza
Nacera nas nosas vidas
Outro tempo neste chan

Pero inda que fracasemos
Ceives seremos igual
A liberdade i o orgullo
Nunca no los quitaran

Sempre seremos galegos,
Saia ou se poña o sol
Eses callos dos labregos
De traballar son

sábado, 2 de maio de 2009

Dmoados e castrados



Perdense no tempo
as tuas memorias
berros de silenzo
esquenzidas glorias
Os que lle puxeron
prezo as tuas leiras
deixaron a terra
en mans extranxeiras
feita pros de fora
que ata aqui vinheron
e a sua lingua
eles impuxeron
os de Madrid queren
que esta sociedade
dunha vez se esquenza
da sua identidade
falan de unidade
e de Bilinguismos
mais xamais mencionan
seu colonialismo
alguns companheiros
non se resignaron
a recever ordes
dos que os conquistaron
colleron a fouce
e a Madrid loitaron
e na sua loita
morte a toparon
por sermos galegos
fomos condenados
a vivir em noite
ter fama de parvos
cincocentos anos
levamos durmidos
nesta longa noite
fomos oprimidos
domados e castrados
por reis de castela
durmindo na longo
noite de pedra
ARRIBA GALEGOS
COLLEDE A FOUCE
COMA OS IRMANDINHOS
A PATRIA OU A MORTE

sábado, 21 de fevereiro de 2009

Hirman da lusitania


Na tua terra verde
nas tuas limpas praias
polas tuas ribeiras
dignas de observar

Carbalheiras, pontes,
fontes, castinheiras
parando nas tuas termas
para descansar

Pais dos mil rios
de lindas paixaxes
terra do alvarinho
tamben de pondal
parte das tuas xentes
xa se emigraron
mais non pasa nada
pois xa voltaran

Baixo o son da gaita
e co ceo nubrado
coxurando a queimada
pras meigas espantar
lonxe da galiza
e dos nossos lares
sentimos morrinha
os filhos de breogan

O sermos galegos
non nos permitiron
e a nossa lingua
tentan matar
mais sempre
q na mentres
fiquemos reunidos
denantes mortos ca escravos
nunca venceran

Verde terra celta
hirma da lusitania
soan as tuas gaitas
empeza a orbalhar
na mentres xuntos
o redor do lume
falan nossos bardos
que nos contaran?

Sábado, 21 de Fevereiro de 2009

Falamos em livertad


Fermosura e o teu legado
um pracer o teu falar
inda asi es perseguida
queren contigo acabar

Son teus filhos renegados
non saben do nosso pai
da casa xa se emigraron
e non pensan em voltar

Minha vida seras sempre
sempre un sonho que acadar
um sonho cheio d'amore
como o amore dumha nai

Cantos anos de mentiras
para tentarte calar
cantos corazons ceives
para deixarte berrar

Berraria sem cadeias
sempre a prol da livertad
livertade engaiolada
escravos da livertad

A penumbra levo dentro
negro meu corazon esta
corazon que vai de loito
escravo da livrtad

Emigrados corazons
todos lonxe do seu lar
xuventudes regaladas
a outras terras a outro chan

Erguereime cedo
pra na manhan escoitar
aos livertarios cantores
paxaros da livertad

E os paxaros livertarios
no corazon aninharan
pra lembrarme cada amenzere
o amor da livertad

Falareite por sempre
alo onde morre o mar
e voltarei a minha casa
com vebas de livertad

Sairei correndo
polas leiras do meu lar
barrando sem censura
xa falamos em livertad